Στις μαζώξεις που οι φίλοι εκφράζονται πιο ελεύθερα.  Καθισμένοι σε πλατείες με ζεστά μάρμαρα, ρίχνουν τη ζακέτα στους ώμους όταν πέσει η νύχτα. Έρχεται πρωί και κατά τις 9 το φως συμπυκνώνεται στον αέρα. Σαν σκόνη κάνει τις πολυκατοικίες της Κυψέλλης να φαίνονται παλιότερες. Φωτογραφημένες και με φίλτρο grain. Στη δύση τα τζάμια ανακλούν την ίδια αυτή ομίχλη ακτίνων και οι γάτες κοιμούνται σε επικίνδυνα σημεία στο μπαλκόνι. “Αράζω”, λένε στον ιδιοκτήτη. “Η ζωή δική σας”. Αυτές που δεν είναι ξαπλωμένες, μπλέκονται στα πόδια όσων ποτίζουν. Ποτίζουν να κρατηθούν τα φυτά ζωντανά στον καύσωνα. “Τί προσπαθείτε;”, λένε οι γάτες. Κάθε μέρα συντήρηση. Του σώματος, της υπομονής, των κλιματιστικών και των οχημάτων, του σπιτιού και των κοινόχρηστων εισόδων. Μόνο η φύση συντηρείται όσο καλύτερα ξέρει. Κορίτσια στον ήλιο. Εργάτες σε ελαιώνες. Φωτορυθμικά και συστήματα ήχου σε λόφους. Ταβέρνες στο τέλος του κύματος. Η φύση λέει “εντάξει, ελάτε”. Στις 11 το βράδυ, οι πολυκατοικίες είναι ακόμη όρθιες για την επομένη. Δεν τις λιώνει η ζέστη, όπως δεν ενοχλεί τους φίλους σου η βροχή. “Κουνήσου. Από ζάχαρη είσαι;”. Η φύση δε σας λυπάται, εσείς λυπάστε τον εαυτό σας.