1. Out the cinema doors
You walk to the exit glad that terrible film is over
and that you’re back to life off-screen (“life imitates art”).
Outside, the real hour. With its real light.
Taking the first left turn in the parking lot, a fine bum.
Cinema can still keep our attention span at about two hours.
We have no problem, even for bad films.
That in itself is encouraging.
2. Cheryl admitted that Mary was her girl crush
Mums say we came a long way but Yvonne
is the only engineer in the team.
Spring into winter, I read, is the only time of the year
that, symbolically, moves counterclockwise
from death into birth. Girls assemble. Girls.
Spring’s the time to untie the jacket around your waist.
Team up. Man up. “Walk up to them”. Spit your gum.
Notice them. In female choirs, offices, libraries and labs, cliffs and classes.
“I dress for myself” or rather, “I dress for Yvonne to see that I dress for myself”. “No, really, envy is only background noise”.
Girls wear pheromones better than perfumes, which is to say
that communities are politically led by males but
silently shaped by females.
“We came a long way”. We’ve been coming
a long way a long time now. Foresight.
The women we become, raised
by women who became,
what other women
sat down and rooted for.
Make an upside down triangle
with your hands. That’s what she said.
Look up. Girls assemble in loud places to say a prayer,
in quiet places to do the work, in loud places to walk slow
in quiet places to think faster. Yvonne, you outdid yourself
today. What time did you come in?
3. Maintenance
Late in the day, glass reflects rays like bright fog. Resembling sand, buildings have the grain filter. Cats sleep on dangerous edges on balconies. They tell their owners to relax. Then they make their owners trip as they water the plants. Maintenance work every day – of the body, of patience, of air-conditioners and cars, of the apartment blocks’ communal entrances. Only nature maintains herself as best as she knows and gladly lets you step over. Workers in olive groves. Sound systems on hills, taverns on swash. Nature does not pity you, you pity yourselves.
4. 14 Αυγούστου 2020
Tου λέει “Μην κλάψεις. Αυτή δεν είναι η στιγμή για να κλάψεις”. “Τι θες;” “Κλαψιάρη, βάλε μουσική και κλαίγε. Αφού είδες πως έκανε τον κύκλο του κι αυτό, πως όλα επιστρέφουν σε μια αφετηρία αδιάκοπα. Τί με κοιτάς; Όλα ξεπλένονται, λερώνονται, ξαναρχίζουν, χάνουν βάρος, ξαναπαίρνουν, σαν το γυναικείο σώμα. Ό,τι συνέβη δεν μπορούσες να το προβλέψεις. Ό,τι πρόβλεψες δεν ήρθε ακριβώς έτσι. Κι όταν ήρθε μετουσιώθηκε στο τέλος – όχι, για να μη λες – ότι έχεις καλή μνήμη. Με αριθμούς και ονόματα, ίσως. Αλλά οι εικόνες και οι συνομιλίες μεταφέρονται σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, επαναδιοργανώνονται και σου ξεφεύγουν αν θέλουν. Δε μένουν σε ευρυγώνια βερσιόν. Είσαι ένας απερίσκεπτος σκηνοθέτης, η σκέψη σου είναι αστόχαστα κινηματογραφική. Μην κλαις, αύριο θα θυμάσαι αλλιώς τη σκηνή. Αύριο τα κοστούμια και οι φωτισμοί θα ‘χουν άλλα σχέδια.
5. Πουλάω ιδέες με συνδρομή
Οι διάτρητες ιδέες πέφτουν σαν κορνίζες απ’τον τοίχο.
Σαν αποκόμματα από παλιές εφημερίδες, ακούγονται αποφθεγματικές, αλλά σε διαφορετικές συνθήκες και καιρούς δεν κρατιούνται από πουθενά. Οι απλές ιδέες έχουν ειπωθεί πολλές φορές με άλλα λόγια, από λόγιους και ψαράδες, σε σαλόνια και πεζούλια. Άτρωτες και στοχευμένες. Σαν ολοκληρωμένοι τόμοι στο ψηλότερο ράφι και σαν λαϊκή σοφία δίγραμμης παροιμίας.
[ημιτελειωμένο]
6. ΚΟΣΜΑΚΗΣ
Μικροπόλεμοι, μικροπανδημίες.
Ήσουν μπροστά στον κόσμο αδύναμος.
Αλλά ο κόσμος ήταν έτοιμος για σένα.
Και για όλα τα λάθη σου.
Μικροπόλεμοι, για έναν μικρόκοσμο σαν τον δικό σου
και τον δικό μου.
Κατάλαβες μεγέθη, αποστάσεις και συγκυρίες.
Κατάλαβε ο πατέρας σου γιατί αργούσες κάθε πρωί να ντυθείς.
Βρες με στο κέντρο, θα είμαστε πολλοί.
Για ένα μικρόκοσμο διανύεις τις τεράστιες αποστάσεις σου.
Folding Laundry 